🔴 سیدحسین شهرستانی در پانزدهمین گردهمایی اصحاب علوم انسانی انقلاب اسلامی گفت:
🔸 ابوعبیده سخنگوی جنبش حماس شعری را خطاب به ملت‌های مسلمان خواند؛ عبارات از عبدالله مبارک خطاب به فضیل ایاز که هر دو از بزرگان صوفیه هستند نقل شده است.
🔸 چیزی که ابوعبیده می‌گوید نوعی مواجهه‌ی حماسی با دین است. نوعی طعنه از جانب عبدالله مبارک نسبت به کسانی‌ست که اهل جهاد نیستند.
🔸 نقل است که عبدالله در حرم بود. یک سال از حج فارغ شده بود. ساعتی در خواب شد. به خواب دید که دو فرشته از آسمان فرود آمدند. یکی از دیگری پرسید: امسال چند خلق آمده‌اند؟ یکی گفت: سیصد هزار. گفت: حج چند کس قبول کردند؟ گفت: از آن هیچکس قبول نکردند.
🔸 عبدالله گفت: چون این بشنیدم اضطرابی در من پدید آمد. پس آن فرشته گفت: در دمشق کفش‌گری نام او علی بن موفق است او به حج نیامده است اما حج او را قبول است و همه را بدو بخشید، و این جمله در کار او کردند. چون این بشنیدم از خواب درآمدم، و گفتم: به دمشق باید شد و آن شخص را زیارت باید کرد.
🔸 پس به دمشق شدم و خانه آن شخص را طلب کردم و آواز دادم. شخصی بیرون آمد. گفتم: نام تو چیست؟ گفت: علی بن موفق. گفتم: تو چه کار کنی؟ گفت: پاره‌دوزی می‌کنم. گفتم: آن واقعه با او. گفت: نام تو چیست؟ گفتم: عبدالله مبارک. نعره‌ای بزد و بیفتاد و از هوش شد.
🔸 چون به هوش آمد گفتم: مرا از کار خود خبر ده. گفت: سی سال بود تا مرا آرزوی حج بود و از پاره‌دوزی سیصد و پنجاه درم جمع کردم. امسال قصد حج کردم تا بروم. روزی سرپوشیده‌ای که در خانه است حامله بود، از همسایه بوی طعامی می‌آمد. مرا گفت: برو و پاره‌ای بیار از آن طعام. من رفتم. به در خانه همسایه. آن حال خبر دادم.
🔸 همسایه گریستن گرفت و گفت: بدان‌که سه شبانه‌روز بود که اطفال من هیچ نخورده‌اند. امروز خری مرده دیدم. پاره‌ای از وی جدا کردم و طعام ساختم، بر شما حلال نباشد.
🔸 چون این بشنیدم آتش در جان من افتاد. آن سیصد و پنجاه درم برداشتم و بدو دادم. گفتم: نفقه اطفال کن که حج ما این است.
عبدالله گفت: صدق الملک فی الرؤیا و صدق ملک فی الحکم و القضا.
🔸 مرحله‌ای که اکنون در جنگ غزه به آن رسیدیم، مرحله تشنگی و گرسنگی‌ست.
🔸 امروز لحظه‌ای هست که خیلی از عرفا و اهل معرفت، بنیاد عبادات خودشان را در لحظه بحران می‌دیدند. یعنی آن‌چه که عبادات و مناسک انجام می‌دهند در یک لحظه در بوته بحران قرار می‌گیرد و بی‌معنا می‌شود.
🔸 چنانچه در سنت شیعه آن لحظه‌ای که سیدالشهدا مناسک حج را رها می‌کند و به عاشورا [کربلا] می‌رود، انگار مناسک حج و حج ابراهیمی به پرسش کشیده می‌شود و بازتعریف می‌شود.
🔸 این پرسش و این بازتعریف در این لحظه، نیاز علوم انسانی و اسلامی است.