در روزگار گسترش روزافزون ابزارهای هوش مصنوعی برای تولید تصاویر و آثار هنری -به حدی که ورکشاپ‌های متعددی برای آموزش تولید تصویر با هوش مصنوعی برگزار می‌شود- پرسش از آینده هنر روز به روز اهمیت بیشتری می‌یابد.
این وضعیت پرسش انگیز، یکبار دیگر پیش از اختراع رسمی هوش مصنوعی در حوالی سال ۱۹۳۵ میلادی برای والتر بنیامین -متفکر آلمانی- ایجاد شده بود. در این نوشتار به نحوی انتقادی با مشهورترین مقاله او یعنی «اثر هنری در عصر بازتولیدپذیری تکنیکی» همراه می‌شویم و با نقد مباحث او از دیدگاه فردینان دو سوسور -زبان‌شناسی سوییسی- سعی می‌کنیم که آینده هنر و اثر هنری را در عصر هوش مصنوعی پیش‌بینی کنیم.
برخلاف تصور اولیه از نظر ما تولید انبوه آثار هنری باعث ارج نهادن بیشتر به «آثار اصیل» خواهد شد.