▪️ *«چرا مردم کشورهای دیگر باید زبان فارسی بیاموزند و چرا ایرانیان باید ادبیات فارسی بخوانند؟»*
➖ دکتر مسلم نادعلی‌زاده: «هر زبانی در موضوع خاصی توانمندی بیشتری دارد. اگر بخواهیم واقع‌گرا باشیم، زبان فارسی امروزه مناسب موضوعات علمی نیست. دقت علمی لازم را ندارد، اما زبان حکمت و معرفت است و آینهٔ هویت ملی است. گنجینهٔ اصلی زبان فارسی ادبیات فارسی است و اگر ادبیات فارسی را از زبان فارسی بگیریم دیگر هیچ چیزی ندارد. در نتیجه باید بر ادبیات فارسی تمرکز کرد و آن را ترویج داد. اینکه در گذشته زبان عربی را بعضی از بزرگان برای نگارش علمی انتخاب کردند، انتخاب آگاهانه‌ای بوده است. ولو ادعا داشته باشیم که فارسی زبان علم می‌تواند شود، ممکن هم است در آینده زبان فارسی زبان علم شود ولی امروزه این‌گونه نیست. آیا کسی امروزه برای مطالعهٔ علمی نیاز دارد که زبان فارسی را بیاموزد؟»
▪️ *«آیا ادبیات باعث حفظ زبان می‌شود یا آن را پیشرفت هم می‌دهد؟»*
➖ دکتر فرزانه فخریان: «تقویت ادبیات به تقویت زبان کمک نمی‌کند. ما الان در خلق اندیشه به زبان فارسی مشکل داریم و در حوزه‌های فنی هم به زبان فارسی نمی‌اندیشیم. مشکل جای دیگری است و انس با ادبیات برای زبان فارسی چندان کاری نمی‌کند. ادبیات برای زبان فارسی کافی نیست. ادبیات فارسی فقط زبان فارسی را برای ما حفظ کرده است و لزوما آن را پیشرفت نداده است و آن‌قدر به ادبیات توجه کرده‌ایم که زبان فارسی را از حوزه‌های دیگر کنار گذاشته‌ایم. فکر می‌کنیم که برای ماندن زبان، راه‌حل توجه به ادبیات است. ادبیات آینه تمدن و فرهنگ است، پس باید چیزی باشد که ادبیات توصیف کند. در دورانی که غول‌های ادبی ما بودند، در حوزه‌های دیگر هم پیشرفته بودیم. ولی اکنون از کاربرد زبان در حوزه‌های علمی و فناوری غافل شده‌ایم. در آن حوزه‌ها اصلا به فارسی نمی‌اندیشیم و انتظار داریم که ادبیات زبان را نجات بدهد و بعد هم می‌گوییم که چرا مردم با ادبیات انس ندارند! زبان فارسی می‌تواند زبان علم باشد ولی باید برنامه‌ریزی زبانی متفاوتی داشته باشیم.»