همانطور که اشاره کردیم در فصل پاییز افسردگی بیشتر رخ می‌دهد و در این فصل و نیز در فصل زمستان میل به انزوا و گوشه‌نشینی بیشتر میشود.
در حکمتهای کهن ما، حکما برای این حالات تدبیری اندیشیده بودند که کانون خانواده را گرم نگه دارند. این کانون گرم خانواده همان کرسی است که فواید زیادی دارد؛
اول اینکه باعث حداقل هدر رفت انرژی میشود و گرم کردن یک متر راحت تر از گرم کردن ۱۰۰ متر است!
دوم اینکه هرکس احساس گرما کرد پایش را از زیر کرسی بیرون می آورد و هر کس سردش بود پایش را زیر کرسی می کند.
دیگر اینکه مانند هوای گرم ناشی از شوفاژ احساس کلافگی به افراد دست نمی دهد و هوای خنک استنشاق میشود که برای قلب و ریه مفید است.
دیگر اینکه روی کرسی همیشه خوراکی های مفید فصل گذاشته میشد؛ مثل انار در فصل پاییز و کدوی حلوایی و آجیل های گرم در فصل پاییز و زمستان که برای هوای این دو فصل مفید است.
از طرفی کرسی باعث میشد تا هر کس به اتاق خود و به انزوا کشیده نشود همه دور هم بگویند و بشنوند و شعرهای عامیانه بخوانند و بخندند و نشاط را در این دو فصل ایجاد کنند.
اما کرسی علاوه بر موارد فوق باعث میشد که بسیاری از بیماریهای پایین‌تنه ایجاد نشود زیرا گرما بخش این اعضا بود.
لازمبه ذکر است که نیازی نیست حتماً کرسی با زغال گرم شود بلکه می توان با المنت‌های برقی و یک چهارپایه مربعی چوبی و دو تا پتوی ساده هم کرسی را درست کرد!