چند روز پیش در آخرین نشست شورای فرهنگ عمومی کتابی توسط آستان قدس رضوی با عنوان Toward The Ideal Society ترجمه ای از عبارات امام رضا (ع) به دستم رسید. به عبارت هفتم کتاب برخورد کردم، پاسخی است به برخی پرسش های زمانه ما. قال ابوجعفر(ع): فی حکمه ال داود: ینبغی للمسلم ان یکون مالکا لنفسه، مقبلا علی شانه، عارفا باهل زمانه. مرادم عبارت آخر است. مترجم عباراتی به انگلیسی آورده که من فارسی آن را تقدیم می کنم: ... و مردم زمانه اش را باید بشناسد. در ادامه ذیل عبارت ۳ به شرح آن می پردازد: ۳. شناخت زمانه. این امر شناخت مردم، تغییرات زمانی، حوادث و شرایط زندگی در کنار مدیریت فاجعه آمیز را امکان پذیرمی کند. زمان، بنیان پیشرفت و تحول انسان و بر ساخته شدن ویژگیهای نسلها و ملل، و همچنین ملاکهای تمایز بین مردم گذشته، حال و آینده است. بر این اساس، برای مطالعه مردم، شناخت فرهنگی، مالی، سیاسی و .... تغییرات، شناخت زمانه و کشف عناصر هر عصر، لازم و ضروری است. مردم باید در شرایط وجود، زمانه و جغرافیای شان شناخته شوند به گونهای که معرفت درباره آنان عمیقتر شود، زندگی با آنان آسانتر و روابط و همزیستی با آنان مبناییتر شود.