مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سمنان در نشستی با مدیر بنیاد نخبگان استان به بررسی چگونگی برگزاری آیین نکوداشت ابن یمین فریومدی پرداخت.
به گزارش روابط عمومی دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی استان سمنان،فرشید
فلاح در این نشست که در دفتر کیپور سرپرست بنیاد نخبگان برگزار شد با
اشاره به برنامه های قبلی در خصوص برگزاری این نکوداشت با مشارکت این بنیاد
گفت: برای بررسی دقیق تر این برنامه نشستی با حضور مسوولانی از شهرستان
میامی، مسوولان دانشگاهی و ... در سمنان برگزار شود.
وی
با بیان اینکه برای برگزاری این نکوداشت دو نشست عمومی و علمی باید برگزار
شود اظهار داشت: برای نشست علمی باید فراخوان مقاله داد و از صاحبنظران
علمی و دانشگاهی استفاده شود.
مدیرکل
فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سمنان، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی استان بانی
برگزاری این نکوداشت باشد خواستار تلاش برای استفاده از ظرفیت دستگاهها و
ارگان های مختلف فرهنگی و علمی در این خصوص شد.
سرپرست
بنیاد نخبگان استان سمنان نیز در این نشست از برگزاری بسیار خوب و باشکوه
آیین نکوداشت آیت الله سیدمحمد شاهچراغی تقدیر کرد و گفت: این نکوداشت در
سطح و شرایط بسیار خوبی برگزار شد.
رضا
کیپور در این نشست در خصوص شرایط و ایین نامه تعیین سرآمدها و مستعدهای
هنری توضیحاتی ارائه کرد و گفت: این افراد بر اساس آیین نامه توسط این
بنیاد انتخاب و معرفی می شوند.
در
این نشست ابوالفضل صادقی نژاد معاون فرهنگی و رسانه ای این اداره کل و
نعمت الله قنبری مدیر دبیرخانه انجمن آثار و مفاخر فرهنگی استان سمنان نیز
حضور داشتند.
اِبن
یَمین (زاده ۶۶۴ – درگذشته ۷۴۶ ه.ش) با نام کامل فخرالدین محمود بن
یمین‌الدین طغرایی مستوفی بیهقی فَریُومَدی، شاعر و بزرگ‌ترین قطعه‌سرای
ایرانی بود که بخش اعظم زندگانی وی در روستای فرومد (واقع در استان سمنان و
از حوالی شاهرود که سابقا از توابع خراسان بود) سپری شد.
دیوانی
که از ابن یمین بر جای مانده‌است، شامل قصیده، غزل، مقطع، رباعی و چند
ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، مسمط، مخمس، مستزاد و چند مثنوی است. در دیوان او
برخی ماده تاریخ و چیستان نیز وجود دارد. دیوان اصلی او در سال ۷۶۳ ه.ق در
جنگ میان سربداران و معزالدین حسین کرت به غارت رفت و دیگر یافت نشد.
به
گفته خودش، ۱۰ سال بعد از این واقعه، آنچه از دیوانش در یاد و خاطره و
همچنین در «جرائد افاضل نامدار» و «سفائن اماثل» باقی مانده بود، مجدد
گردآوری کرد و سروده‌های سال‌های پس از آن را نیز به آن افزود تا دیوانی
دیگر رقم بخورد.
امروزه
از این دیوان، نسخه‌های مختلفی در دست می‌باشد. اهمیت و شهرت ابن یمین
طغرایی، بیشتر به سبب قطعات معروف اوست که بر مضامین اخلاقی و اجتماعی
سروده شده‌است.
مضامین غزلیات او نیز غالبا عاشقانه است. اشعار او روان و منسجم و خالی از تکلف و علم‌فروشی و دنباله سبک خراسانی توصیف شده‌است.