اکبرى، محمدعلى. ۱۳۷۹. سیاست‌گذارى و برنامه‌ریزى فرهنگى و هنرى در دوران جمهورى اسلامى‌ایران )۱۳۷۵ـ۱۳۵۷.( تهران: معاونت پژوهشى و آموزشى وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى‌و دبیرخانه شوراى فرهنگ عمومى.
چکیده:
با پیروزى انقلاب ملت مسلمان ایران در بهمن ۵۷ رژیم پهلوى از صحنه حیات سیاسى ایران رخت بربست و در فاصله کوتاهى نظام جمهورى اسلامى‌به جاى آن مستقر گردید.
متأسفانه على‌رغم اهمیت فرهنگ، دست‌کم از نظر مقامات عالى‌رتبه جمهورى اسلامى، تاکنون درباره اقدامات، برنامه‌ها و سیاست‌هاى فرهنگى جمهورى اسلامى‌از آغاز تاکنون تحقیق جامع و درخور توجهى صورت نگرفته است. در این پژوهش امر برنامه‌ریزى فرهنگى از حیث »صورت« و »سیرت« مورد بررسى قرار خواهد گرفت و ابعاد گوناگون آن از زوایاى مختلف ارزیابى خواهد شد. به عبارت دقیق‌تر در این تحقیق به پرسش‌هاى پایه‌اى پاسخ داده مى‌شود که در واقع هر کدام از این پرسش‌ها محور یک سلسله پرسش‌هاى ریزترى خواهد بود که در مجموع زنجیره‌اى از پرسش‌هاى مقدر درباره برنامه‌ریزى فرهنگى در دوران یاد شده را تشکیل مى‌دهد. فهرست مهم‌ترین پرسش‌هایى که تحقیق پیشنهادى حاضر متکفل پاسخگویى به آنهاست، به شرح زیر مى‌باشد:
۱ـ چه سهمى از مقررات و قوانین کشور به قوانین و مقررات فرهنگى اختصاص‌داردواین‌سهم‌چگونه‌درحوزه‌هاى‌مختلف‌فرهنگى‌توزیع‌شده‌است؟
۲ـ چه رقمى از اعتبارات کشور به حوزه فرهنگ، اختصاص یافته است و این اعتبار چگونه در حوزه‌هاى مختلف فرهنگى تقسیم شده‌اند؟
۳ـ الگو و الگوهاى به کار گرفته شده در برنامه‌ریزى فرهنگى چیست؟
در پژوهش حاضر از سه دسته منابع اصلى بهره‌گیرى شده است که به ترتیب عبارتند از: الف ـ قوانین رسمى مصوب مجلس شورا ب ـ مقررات رسمى مصوب هیأت دولت و دستورالعمل‌ها و آیین‌نامه‌هاى اجرایى مصوب وزارتخانه‌هاى ذیربط ج ـ اسناد و مدارک فرهنگى. علاوه بر سه گروه یاد شده از منابعى چون روزنامه‌ها و مجلات و نشریات و خاطرات و کتب تألیفى نیز استفاده شده است. بدیهى است این منابع به عنوان منابع کمکى و تکمیلى در نظر گرفته شده‌اند و براى تکمیل اطلاعات مى‌باشد.